گفت : ضمائر را بشمار
گفتم : من ، من ، من ...
گفت : فقط " من " ؟
گفتم : آری ...
همگی رفته اند زیارت ارباب
و فقط منم که اینجا تنها مانده ام . . . .
اللهم الرزقنا حرم آرزومه کربلا برم . . . .
جایی که در آن روضه می خوانند,بروید بنشینید و گریه کنید. هیئتی,حسینه ای,مسجدی,توسلی. خود روضه رفتن یکی از غبادات مهم است.
حبیب بن مظاهر را در خواب دیدند,به او گفتند: چه آرزویی داری؟
گفت:آرزو دارم زنده شوم,بروم در مجلس عزای حضرت ابا عبدالله علیه السلام بنشینم و در مصیبت اهل بیت علیه السلام گریه کنم.
گریه کردن برای امام حسین علیه السلام چیز عجیبی است. در حدیث آمده کسی که گریه کند و بگریاند و اگر گریه اش نم آمد تباکی کند و خودش را در حالت گریه قرار دهد, بهشت بر او واجب است. ای قدر گریه برای امام حسین علیه السلام مهم است.
آیت الله مجتهدی تهرانی
کتاب طریق وصل ص 144